Peter Bruntnell is een Britse singer-songwriter die 57 jaar geleden geboren werd in Nieuw-Zeeland maar begin jaren ’90 met zijn familie naar Devon, Engeland trok om er de groep ‘Milkwood’ op te richten. Vanaf 1995 opteerde hij echter voor een solocarrière die begon met het album “Cannibal”. In september 2013 recenseerde ik voor ‘Rootstime’ zijn zevende album “Retrospective” waarmee hij in 16 songs terugblikte op zijn muzikale verwezenlijkingen van de voorbije 20 jaar.

Een echte doorbraak kan je Peter Bruntnell echter niet toeschrijven, ondanks de recente releases van twee zeer sterke albums: “Nos Da Comrade” in 2016 en het live-album “Live In The Firth” uit 2017. Met zijn tiende studioalbum “King Of Madrid” probeert hij het nu nog maar eens een keertje. Zijn warme stem en zijn songschrijvercapaciteiten blijven ook nu weer hoorbaar en zichtbaar in de tien nieuwe nummers op dit album, waarin opnieuw een variabele mix van folk, pop en Americana aan bod komt.

Echte radiohits staan er nu echter ook niet op “King Of Madrid”, hoewel het zeker niet ontbreekt aan mooie en catchy liedjes. Opener “Broken Wings” is zo’n oorwurm en ook de intieme ballads “Lucan”, “Memory Hood” en de door BJ Cole met pedal steelgitaar voorziene albumtiteltrack “King Of Madrid” (zie video) beschikken over een behoorlijk potentieel, naast het melancholische “Snow Queen” dat wij graag tot onze favoriete track van deze plaat willen uitroepen.

“Dinosaur”, “London Clay”, “Thief Of Joy” en “National Library” (twee protestsongs tegen premier May en de Brexit) zijn anderzijds allemaal van een leuk arrangement voorziene rocksongs. De liedjes op dit album werden zoals bij eerdere gelegenheden door Peter Bruntnell zelf gecomponeerd in samenwerking met zijn overzeese compagnon Bill Ritchie. Wij hoeven met het album “King Of Madrid” niet echt meer overtuigd te worden van het feit dat Peter Bruntnell sinds jaren een kwalitatief hoogstaande muzikant is, maar nu u nog!

(valsam)